Veel mensen denken bij Ethereum slechts aan de munt Ether. Ethereum is echter veel meer dan dat. Ethereum, in 2014 opgericht door Vitalik Buterin, is een open-sourceplatform voor het lanceren van gedecentraliseerde applicaties. De voornaamste reden voor het ontwikkelen van Ethereum was voor Buterin het gebrek aan flexibiliteit bij het bestaande Bitcoin-protocol. 

Sinds Ethereum is gelanceerd is het uitgegroeid tot misschien wel het meest belangrijke onderdeel van het cryptocurrency en blockchain ecosysteem. Hierdoor is een groeiende industrie ontstaan van ontwikkelaars en gebruikers die gebruik maken van de functies als de slimme contracten van het Ethereum netwerk (ook wel smart contracts genoemd).

Een belangrijk onderdeel van het netwerk is de ERC-20-standaard, een raamwerk voor het maken van tokens.

Wat is de ERC-20-standaard?

In Ethereum is een ERC een ‘Ethereum-Request for Comments’. Dit zijn technische documenten die standaarden schetsen voor programmeren op Ethereum. ERC’s proberen conventies vast te stellen die het gemakkelijker maken voor applicaties en contracten om met elkaar te communiceren.

ERC-20, geschreven door Vitalik Buterin en Fabian Vogelsteller in 2015, is een relatief eenvoudig format voor op Ethereum gebaseerde tokens. Door het schema te volgen hoeven ontwikkelaars het wiel niet opnieuw uit te vinden. In plaats daarvan kunnen ze bouwen op een fundament dat al in de hele industrie wordt gebruikt.

Zodra nieuwe ERC-20-tokens zijn gemaakt werken ze automatisch samen met services en software die de ERC-20-standaard ondersteunen, bijvoorbeeld wallets. Zo kan iedere ERC-20 token worden gestort op een Ethereum adres die het contract heeft geïmplementeerd. Dit scheelt developers een hoop tijd en de gebruikers een hoop gedoe omdat deze geen specifieke wallet aan hoeven te maken.

Een ERC-20 token onderscheidt zich echter wel tot Ether (ETH), de eigen cryptocurrency van het Ethereum netwerk. Zo worden de ERC-20 tokens niet bewaard door accounts maar bestaan deze alleen binnen een contract. 

Een contract is een op zichzelf staande database wat de regels voor de token specificeert zoals de naam en bijvoorbeeld de total supply. 

Een groot voordeel van de ERC-20-tokens is de flexibiliteit. De uiteengezette conventies beperken de ontwikkeling niet, dus partijen kunnen aanvullende functies implementeren en specifieke parameters instellen om aan de behoeften te voldoen.

Waarvoor worden ERC-20 tokens gebruikt?

In principe kan iedereen een project starten op Ethereum en een eigen ERC-20 token lanceren. Een aantal verschillende soorten tokens zijn bijvoorbeeld stablecoins, security-tokens en utility-tokens.

Stablecoins

Stablecoins zijn tokens die een waarde hebben gekoppeld aan die van een fiat-valuta. De grootste stablecoin van dit moment is Tether (USDT), waarvan de waarde is gekoppeld aan dat van de US Dollar. Tether maakt ook gebruik van de ERC-20-tokenstandaard. 

De waarde van een stablecoin houdt als back-up doorgaans een reserve van dollars of euro’s aan. Vervolgens wordt er voor iedere opgeslagen eenheid een token uitgegeven. Wanneer er door Tether dus 1 miljard aan fysieke dollars is opgeslagen kunnen er 1 miljard USDT worden uitgegeven. In Ethereum is dit relatief eenvoudig te implementeren. Een uitgever (in dit geval Tether) lanceert een contract met 1 miljard tokens. Vervolgens worden de tokens gedistribueerd naar gebruikers die de tokens later kunnen inwisselen voor een evenredig bedrag aan echte dollars.

Het contract dat van toepassing is op dit scenario is technisch gezien relatief simpel. Het lanceren van een stablecoin vereist echter wel een stuk meer werk aan externe factoren zoals logistiek, naleving van de regelgeving, enz. 

Security tokens

Security tokens zijn vergelijkbaar met stablecoins. Security tokens zijn ontworpen om volledige of gedeeltelijke eigendomsbelangen in activa en/of entiteiten te vertegenwoordigen. Hoewel utility-tokens geen beperkingen hebben op wie de token kan verzenden of ontvangen, zijn security-tokens onderworpen aan veel beperkingen op basis van identiteit, jurisdictie en activacategorie.

Utility-tokens

Utility-tokens zijn de meest voorkomende soort tokens die bestaan, ongeveer 95% van alle tokens zijn utility-tokens. In tegenstelling tot stablecoins en security tokens, worden ze door niets ondersteund. Als door activa gedekte tokens als aandelen in een luchtvaartmaatschappij zijn, dan zijn utility-tokens als frequent flyer-programma’s: ze hebben een functie, maar ze hebben geen externe waarde. Deze tokens bieden gebruikers simpelweg een product en/of dienst.Utility-tokens zijn geschikt voor een groot aantal gebruiksscenario’s en dienen bijvoorbeeld als in-game valuta, ‘gas’ voor gedecentraliseerde applicaties, loyaliteitspunten en nog veel meer. Er is altijd een bovengrens voor de maximale beschikbaarheid van tokens. Hierdoor kan de waarde van de tokens stijgen vanwege vraag en aanbod.